ไทเป Little Tokyo แบบฮิปสเตอร์สไตล์เซอร์กับฉัน part 2

Taipei ไทเป Part 2

Treasure Hills Artist Village

เกิดขึ้นได้จากความร่วมมือขององค์กรอนุรักษ์ผลงานอารต์ๆองค์กรหนึ่งกับรัฐบาลไต้หวันในการพัฒนาชุมชนทิ้งร้างที่เกิดจากการรวมตัวแบบผิดกฏหมายในอดีตของกลุ่มทหารพรรคก๊กมินตั๋งที่ลี้ภัยการเมืองจากจีนแผ่นดินใหญ่มาอาศัยอยู่ที่นี่ โดยมีสถาปนิกชาวฟินนิชเข้ามาช่วยเหลือในการออกแบบฟื้นฟูปรับปรุงโครงสร้างของบ้านหลังเก่าๆทรุดโทรมหลายหลัง พร้อมเชื่อมต่อบันไดในหลายๆจุดให้เดินถึงกัน แลดูเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ที่เด็ดกว่านั้นคือที่นี่จะเป็นต้นแบบความเป็นอยู่ร่วมกันแบบพอเพียง มีแปลงเกษตรในตัว การรักษาระบบนิเวศเพื่อความยั่งยืนในอนาคตของลูกหลานสืบไปด้วย
สำหรับเราที่ตอนแรก รู้จักที่นี่แบบผิวเผิน ว่าเป็นที่ๆบรรดาอาร์ติสต์ตัวแม่เขามาบรรเลงแปรงสีบนกำแพงและผนังตามบ้านแต่ละหลัง ทำให้เป็นไฮไลต์ของการท่องเที่ยวไทเปอีกจุดหนึ่งแล้วนั้น
เมื่อมาถึงที่นี่จริงๆแล้ว ผลงานศิลปะเหล่านี้ มันมากกว่าการสร้างความจรรโลงใจในด้านงานศิลป์แก่นักท่องเที่ยว แต่ยังเป็นแรงขับดันที่สะท้อนให้คนรุ่นหลังได้ตระหนักถึงคุณค่าของการพัฒนาความเป็นอยู่แบบพอเพียงและยั่งยืน การพึ่งพากันในชุมชน เริ่มได้จากจุดเล็กๆ
เราว่าแนวความคิดนี้ของรัฐบาลไต้หวันมันสุดยอดจริงๆ ให้ตายเถอะ เขาจริงจังกับการพัฒนาชาติไปกับความคิดสร้างสรรค์ที่ไม่หยุดนิ่ง โดยอาศัยความร่วมมือจากคนในชาติ พัฒนาไปพร้อมกันอย่างแท้จริง

การเดินทางมา สถานี MRT Gongguan exit 1 เดินตรงมาเลียบถนนมาเรื่อยๆจะผ่านร้านรวงต่างๆทางขวามือ เจอแยก ให้เลี้ยวขวาเข้าถนน Luosifu จะเห็นทางเดินขึ้นเนิน ให้เดินตามทางนี้ เหนื่อยหน่อย แต่ถ้าเห็นว่ากำแพงข้างๆทางขวามือ เริ่มมีภาพอาร์ตบนกำแพงเหมือนผลงานเด็กอนุบาล แปลว่า ใกล้ละค่ะ
ใช้เวลาเดินราวๆ1กิโลค่ะ วันนี้ อากาศร้อน เลยรู้สึกเหนื่อยเร็ว

กำแพงคาเฟ่ Poetry coffee เป็นร้านแรกที่ทำเลดีงาม เดินเข้ามาถึงตัวชุมชน ก็เห็นร้านนี้ร้านแรกเลย
ฉันกับแม่ ขอมานั่งพักเหนื่อย (เพิ่งมาถึงนะ ได้ข่าว) เดือนที่เรามาเป็นเดือนตุลาคม แต่วันนี้ อากาศครึ้มๆ อากาศร้อนเหนอะหนะยังไงชอบกล

บาริสต้าเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในร้านเล็กๆ รวมลูกค้าซึ่งมีแค่ฉันกับแม่ เป็นสามคน
พักให้เหงื่อแห้งสนิท ก็ออกมาเดินเล่นกันรอบๆ ฉันเป็นคนชอบพื้นที่เล่นระดับ เดินทะลุตรงนั้นตรงนี้ สนุกดีค่ะ

จะเห็นว่า บ้านแต่ละหลังมีเลขที่บ้าน นี่มีคนอยู่จริงๆนะคะ แต่เรามาตอนช่วงบ่ายๆ เจ้าของบ้านไม่น่าอยู่บ้านกัน

ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจทาสีแบบให้ดูไม่เสร็จ หรือมันไม่เสร็จจริงๆ

เราใช้เวลาวนถ่ายรูปตามซอกเล็กซอกน้อย โดยโพสท่าถ่ายแบบไม่เกรงสายตาใคร อยู่ชั่วโมงกว่าๆ นอกจากได้รูปถ่ายสวยๆมาอวดเพื่อนให้งงงวยว่า นี่ฉันไปไทเปมานะ หลายที่ ดูไม่น่าเชื่อว่าเป็นแบคกราวนด์ของเมืองไทเป เรายังได้รับแรงบันดาลใจอีกเพียบในเรื่องของการดำรงชีวิตยังไงให้สร้างสรรค์ แม่ฉันอยากปลูกสวนครัวที่มุมหนึ่งในบ้าน ส่วนฉันก็เริ่มกลับมาวาดรูปเพนต์กำแพง ผนังในบ้าน ที่ไหนว่าง เสร็จฉันหมด อันนี้ ไม่รู้ว่า ดีมั้ย 55

ถนนหย่งคัง Yongkang Street อยู่ในเขต Daan ใจกลางเมืองซึ่งมีเนื้อที่ค่อนข้างใหญ่ ถือเป็นย่านไดกันยามะของไทเปกันเลยทีเดียว ร้านอาหาร คาเฟ่ ร้านขายขนมเค้ก น้ำแข็งใสกระจัดกระจายปนเปไปกับอาคารบ้านเรือนอยู่อาศัย ฉันเผลอเรียกที่นี่อยู่นานว่า ตงเหมิน ตามชื่อสถานีรถไฟใต้ดินที่ใช้เดินทางมา. การเดินทางมาที่นี่ง่ายๆ แค่ขึ้นจากสถานีรถไฟ MRT ตงเหมิน Dongmen ออกexit 5 เดินตรงมาเรื่อยๆ เลียบถนนมา เลี้ยวเข้าถนนหย่งคังที่ร้าน Sunmerry ร้านขายขนมของฝากชื่อดังตรงหัวมุม

เราเลือกฝากท้องกับร้านติมซำดั้งเดิม Kao Chi ที่เปิดร้านเช้ามาก คือ 9 โมงเช้า นักท่องเที่ยวตื่นเช้าแบบเราเลยได้มีโอกาสไปอุดหนุนร้ามติ่มซำต้นตำรับที่เก่าแก่กว่าติ่นไทฟงที่อยู่ถัดไปตรงหัวมุม

เสี่ยวหลงเปาเขาดีงามมาก เราเพิ่งเคยลองทานเสี่ยวหลงเปาแท้ๆก็จากที่นี่ แต่ที่เราประทับใจอีกอย่างคือ เครื่องเคียงแตงกวาดอง เย็นชื่นใจมาก หอมกลิ่นน้ำมันงา ติ่นไทฟงก็มีเมนูจานนี้นะ แต่อร่อยไม่เท่าค่ะ

ร้านขายของแบบออร์แกนิกมีให้เลือกซื้อ เลือกเดินชมของชิลๆหลายร้านเลยค่ะ ร้านนี้ เด่นเลย อยู่ทางขวามือ จะเห็นเขียวๆ โดดเด่น เป็นสปอตถ่ายรูปที่ขึ้นกล้องอีกที่หนึ่งเลย เขามีชาข้าวให้ชิม อร่อยดี แต่พอชิมฟรีเสร็จ ก็ออกมาถ่ายรูป 55

แอบถ่ายข้างร้านกาแฟเล็กๆค่ะ มีสวนที่ดูรกๆไม่ตั้งใจอยู่ข้างร้าน แต่จริงๆเรารู้ว่าเขาตั้งใจจัดวางรูปแบบให้เป็นแบบนี้แหละ

ร้าน Pet Shop ดึงดูดสายตากันสุดๆด้วยกำแพงสีหวาน

ไทเปจะมีพื้นที่ๆเป็นสวนสาธารณะเล็กๆของชุมชนประปรายทั่วเมือง ทำให้เรามองไปทางไหน ก็จะเห็นแต่สีเขียวๆค่ะ ร้อนขนาดไหน ก็มีที่ร่มครึ้มให้เดินแทรกตัวได้ตลอด
น่าเสียดายที่คาเฟ่หลายร้านเปิดเลตสุดๆ เราว่ามาบ่ายๆ จะดีที่สุดค่ะ สำหรับย่านหย่งคัง

Huashan 1914 Creative Park

สวนสร้างสรรค์สไตล์สยามสแควร์บ้านเรานี้ได้รับการปลุกให้ฟื้นคืนชีพอีกครั้ง และอีกแล้วจากทางการไต้หวัน จากเดิมที่นี่เคยเป็นโรงงานผลิตเหล้าบุหรี่ บ่มไวน์ แต่เนื่องจากปัญหาด้านมลพิษ จึงถูกย้ายออกไปนอกเมืองเสีย และถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลาถึงสิบปี ปัจจุบัน ที่นี่ถือเป็นจุดที่ศิลปินจะได้แสดงออกถึงพลังทางด้านความคิดสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะผลงานด้านดนตรี ภาพยนตร์หรือเพลง เขาจะมีลานกิจกรรม ห้องโชว์ผลงานที่เปลี่ยนนิทรรศการโชว์ผลงานกันไปเรื่อยๆ เจ๋งสุดๆไปเลย

การเดินทาง ออก exit 1 จาก สถานี MRT Zhongxiao Xinsheng ก็เดินเลียบถนนมาเรื่อยๆตามคลื่นมหาชนเลยค่ะ ข้ามแยกตรงสี่แยก จะเห็น ตึกเก่าๆสไตล์วินเทจอินดัสเตรียลตรงร้าน Fujin tree ชัดเจน ทางขวามือ

คาเฟ่ฟูจินทรี สาขานี้ ใหม่เอี่ยม และคึกคักมาก มีเนื้อที่กว้างขวางด้วยสไตล์การตกแต่งให้เข้ากับสไตล์อินดัสเตรียลของสถานที่ ข้างในตกแต่งได้เท่แต่สดชื่น อุดมไปด้วยดอกไม้ ต้นไม้หลากสีตัดสีเขียว ดูสบายตามาก

อาคารหลังเก่านี้เป็นไฮไลต์ถ่ายรูปของที่นี่ ในหน้าร้อนจะปกคลุมไปด้วยเถาไอวี่สีเขียว ตอนช่วงที่เรามา เป็นช่วง ปลายหนาว เก๋ไปอีกแบบ เถาไม้เลื้อยเปลี่ยนสีไล่จากเขียวเป็นส้ม เตรียมแห้งเหี่ยวเต็มที

VVG Thinking เป็นร้านในเครือ VVG Family ที่เป็นสาขาที่ใหญ่ที่สุด มีสองชั้นด้วยกัน โซนล่างเป็นร้านอาหาร ข้างบนขายของจิปาถะแนววินเทจ ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ร้านตกแต่งได้หรูหรามาก ดูแพงมากจนเราไม่กล้าเข้าไปเหยียบ 55 คราวที่แล้ว มีแม่มาด้วย กะว่าจะอาศัยบารมีนาง แต่โต๊ะเต็ม มั้ง ต้องจอง คือไม่เข้าใจภาษาเด็กเสิร์ฟ เลยคุยกันไม่รู้เรื่อง ครั้งนั้นอด ครั้งนี้ ก็อดอีก เพราะ คอนเซปต์การเที่ยวต่างกัน ครั้งนี้ เน้นประหยัด

อาคารเก่านี้ เขายังคงสภาพเดิมไว้มาก แต่ละห้อง ก็สามารถเดินเข้าไปเดนชมนิทรรศการงานศิลป์ บางห้องก็เป็นที่ให้เด็กมหาลัยอาร์ตมาเปิดแผงขายของทำมือ ให้ความรู้สึกวุ่นวายและวึ่นวือดีแท้

ตรอกนี้ ให้ความรู้สึกเหมือนเดินอยู่ในนิวหยวก ตอนพลบค่ำ
เราเดินเล่นกันจนพอใกล้แสงลับ ก็กลับไปย่านอื่นต่อ กะว่าจะไปโดนของอร่อยๆที่ตลาดกลางคืน ประหยัดเงินและได้ทานอาหารหลากหลายด้วยค่า จบการรีวิวสถานที่ฮิปเตอร์ที่ไทเปเพียงเท่านี้นะค้า พบกันใหม่ ในเมืองอื่นๆต่อไปค่า
หรือลองชมทริปที่เราไปญี่ปุ่นกันนะคะ ขอบคุณค่า คลิกด้านล่างนี้เล้ยยยย

ทริปญี่ปุ่นสไตล์ครอบครัว มีสองสาวชราร่วมด้วย มาดูกันว่ารอดมั้ย งานนี้ไปต่างจังหวัดมากๆ ขับรถเช่าด้วยค่ะ