ก่อนอื่นขอออกตัวว่า ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการเที่ยวฮ่องกงเลยนะคะ ไปครั้งที่แล้วกับเพื่อนก็เดินตามเขาต้อยๆ ไม่มีการจดจำใดๆทั้งสิ้น ครั้งนี้ พาแม่เที่ยวก็ค่อนข้างเครียด เพราะระลึกชาติไปก็ไม่ได้ช่วย เกาลูนกับฮ่องกงเป็นอย่างไร ก็ Blank สุดๆ ใช้เวลาเรียบเรียงอยู่นานถึงหนึ่งอาทิตย์ ถึงได้ความว่า ควรซื้อ pass ตั๋วรถไฟเข้าเมืองรวมตั๋วรถไฟใต้ดิน MTR 3 วันไปเลยกับเว็บเพจ Klook ที่เคยใช้ซื้อตั๋วเข้ายูนิเวอร์แซลที่โอซาก้า สะดวกดี ประกอบกับเราจะไปเที่ยวฮ่องกง 3วัน 2 คืนพอดิบพอดีเสียด้วย คนละ 1,400 หรือเปล่า จำไม่ได้แล้ว ขอโทษด้วยค่ะ แล้วมันก็เป็นโปรโมชั่นที่ป๊อบอัพขึ้นมาถาม ก็เลยคลิกตัดสินใจซื้อไป สะดวกดีนะ ง่าย ไม่ต้องไปเติมเงินวุ่นวาย และเราก็ใช้คุ้มสุดๆ เพราะไปเปลี่ยนรถไฟไปนู่นนี่ หลายที่อยู่ เวลามาถึงสนามบิน ก็เดินออกมาตรงชั้นขาเข้านั่นแหละค่ะ มาแลกรับบัตร Pass ได้ที่เคาน์เตอร์ A13 วันกลับ ก็มาคืนบัตร เพื่อรับแลกเงินคืน 50เหรียญฮ่องกงด้วยนะ ที่เคาน์เตอร์ตรงสถานีรถไฟ airport express       ...

ชิโกกุ เป็นภูมิภาคที่เข้าถึงยากไปนิด เพราะความที่ไม่มีชินกันเซนเข้าถึง อาจเพราะความที่เป็นเกาะเล็ก เล็กที่สุดของญี่ปุ่นนั่นแหละ จะไปไหนมาไหนระหว่างจังหวัด ก็ขับรถไปสามสี่ชั่วโมง หรือนั่งรถไฟปกติ ก็ไม่หนักหนา พวกเรา เลือกที่จะเดินทางไปลงมัตสึยาม่า สนามบินหนึ่งเดียวที่เชื่อมเกาะชิโกกุกับแผ่นดินใหญ่อย่างคันไซ ถ้าริจะ มาทางเครื่องบินแล้วละก็ งานเทศกาลแห่กลองประกวดประขันกัน ที่ยิ่งใหญ่และถือว่า เป็นการต่อสู้หรือ fight festival ที่ขึงขังและจริงจังสุด น่าจะเป็นที่นิฮามะ niihama เมืองเล็กๆของจังหวัดเอะฮิเมะนี่ละ กลองและเครื่องแต่ง พู่ห้อยรอบรถที่มีล้อ หนักร่วม 3 ตันกว่า ต้องใช้ชายฉกรรจ์ถึง 150 คนเป็นลูกหาบ แม้จะมีล้อ เทียมเกวียนอยู่ด้านล่าง แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องโชว์ความสามารถและความพร้อมเพรียงของลูกหาบทั้งหลาย ก็จะต้อง ยกแท่นขึ้น โดยหามท่อนไม้ยาวที่มีขนาดใหญ่และหนักมากขึ้นมาบนไหล่ เรียกว่า เป็นกิจกรรมที่ทรมานทรกรรม สาระร่างมาก แต่ถือว่า เป็นการสรรหาวิธีมาประชันความอึดกันในแต่ละชุมชนแบบสร้างสรรค์และเสริมสร้าง วัฒนธรรม ว่าแล้ว ก็อยากให้บ้านเรามีกิจกรรมเชิงสร้างสรรค์แบบนี้บ้างจัง เร...

                            จากคลิปยูทูปนี้นะค้า คลิกที่นี่ค่ะ เก๊ารักเกาหลี ของ Bkkglampgal โซลเดือนพฤศจิกาปีนี้ หนาวจับใจ แถมหิมะก็ชิงตกลงมาก่อนหน้าที่เราจะมาถึงเพียงสองวัน เราแอบหวังกันเล็กๆว่า เราน่าจะได้สัมผัสบรรยากาศยามหิมะโปรยปรายกันในปลายฤดูใบไม้ร่วงนี้กันซะละมั้ง (แต่เมื่อเกิดความคาดหวัง ความผิดหวังก็ย่อมมีเป็นของคู่กัน) เครื่องบินของเราแตะพื้นตอนเวลาเช้าตรู่ เราและคนอื่นๆเดินลงจากเครื่องด้วยสีหน้าง่วงงุน โดยเฉพาะฉันที่หน้าจะดูแย่เป็นพิเศษกว่าใครเพื่อน เพราะได้งีบไปเพียงสามชั่วโมงแบบหลับๆตื่นๆ ฉันนัดเจอกับเพื่อนอีกสองคนที่เดินทางมาจากอีกไฟลท์หนึ่งที่มาถึงก่อนหน้าจากกรุงเทพตรงห้องน้ำแถวสายพานกระเป๋า เราล้างหน้าล้างตากันเรียบร้อย ก็ออกมาเดินวนหาทางไปต่อรถไฟเข้าเมือง สภาพเหมือนคนตาบอดคลำหาไม้เท้า ดีที่เจอพี่คนไทยที่กำลังรีบจะไปขึ้นเครื่องกลับ บอกทางให้ว่าต้องลงบันไดเลื่อนไปชั้นล่าง บริการขนส่งเข้าเมืองของสนามบินมีตัวเลือกเพิ่มมาให้เราอีกหนึ่งออพชั่นคือ รถไฟ ระบบการขนส่งใหม่เอี่ยม จากที่เมื่อก่อน ออพชั่น...