ฉันเป็นโรคประหลาด ความรกร้าง ความโดดเดี่ยว ความรู้สึกว่า เราอยู่ตัวคนเดียวในที่ๆหนึ่ง มักปลุกสัญชาตญาณความเป็นนักสู้ ในตัวฉันเสมอ นั่นคือ เหตุผลที่ฉันชอบ หนังเรื่อง I am Legend ของวิล สมิธมาก
ว่าแต่มันเกี่ยวกันมั้ย!??
-ถุงแป้ง-
ก่อนอื่น ขอโปรโมททริปรถบ้านที่หลังจากทริปนี้ แป้งมาลองดีขับรถบ้านกับสาวๆ ตะลุยอเมริกาตะวันตกกันค่ะ สนุกม้าาากกก มาชมกันนะคะ
https://youtu.be/qgnpgAlqgMc
ไฮเวย์สาย12และ 24 คือ ความประทับใจของฉันอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันมีต่อทริปขับรถทางแถบ southwest ของอเมริกาในปี 2559 นั้น ที่แม้ฉันจะกลับมาแล้วหนึ่งปีก็ตาม แต่ความทรงจำตอนขับรถบนเส้นทางสายนั้นในช่วงฤดูหนาวยังคงทำให้ฉันอมยิ้มเสมอ เมื่อนึกถึง (ดูออกโรคจิตนิดๆ)
ทางหลวงสาย 12 เป็นทางหลวงที่ถูกขนานนามว่า เป็นเส้นทางอเมริกันแบบดั้งเดิมขนานแท้ ในเขต Garfield และ Wayne ในรัฐยูทาห์ ที่มีความยาวเพียง 198 กิโลเมตร ตัดผ่านพื้นที่อุทยานBryce canyon และ Grand Staircase Escalante จริงๆเราจะสามารถเลือกที่จะออกจากBryce canyon แล้วเข้าทางหลวงเชื่อมรัฐ I-89 ได้ แต่ขึ้นชื่อว่า สายโหดอย่างฉันแล้ว ฉันไม่ชอบเดินทางบนถนนใหญ่ แต่กลับเป็นสายแคบๆ เล็ก ๆ เท่านั้น ที่ฉันนิยม ถ้าเช่ารถแบบโฟร์วีล ออฟโรดได้ละก็ ดินแดงๆ ถนนกรวด ฉันก็ไม่พลาด
ดังนั้น ถ้าดูจากแผนที่แล้ว ทางเลือกของฉันก็ไม่พ้นออกจาก Bryce เข้าถนนสาย 12 ต่อ 24 ค่ะ ท่านผู้อ่าน
จุดมุ่งหมายของเราคือ พักนอนที่ Green River เวลาขณะนี้คือ ราวๆบ่ายสอง เราต้องรีบทำเวลาก่อนที่จะมืดค่ำ เราไม่ได้จองที่พักสำหรับคืนนี้เสียด้วยสิ เพราะอยากลองสักวันหนึ่ง มาหาเอาดาบหน้าดูบ้าง ตื่นเต้นดี
จากวิวข้างทางที่เป็นแคนยอน เราเริ่มขับไต่ขึ้นที่สูงไปเรื่อยๆ วิวในระดับสายตาของเราเริ่มทำมุมเฉียง โดยต้องมองลงไปยังวิวโดยรอบ เหมือนเราขับอยู่บนสันขอบของแคนยอน ที่อยู่สูงกว่า จุดอื่น
ที่พีคสุดๆคือ ช่วงหนึ่งถนนย่อขนาดลงเล็กมาก จากสองเลนสวนกัน เล็กขนาดที่รวมกันแล้วเหมือนเลนเดียว มองลงไปรอบตัวเราเป็นพื้นที่ๆเป็นหุบเหวกว้างๆ ทั้งสองฝั่ง ไม่มีรั้วกั้นใดๆ นอกจากต้นไม้พุ่มเล็กและโขดหิน เทือกเขาใหญ่น้อยสีออกขาวแกมเหลืองแปลกตา แซมด้วยต้นไม้พุ่มเขียวๆขึ้นเป็นหย่อมๆ ดูแห้งแล้ง แต่แฝงไปด้วยมนต์ขลัง เราไม่มีเพื่อนร่วมเดินทางสักคันเดียว หญิงกับฝ้ายส่งเสียงตื่นเต้นปนกลัวเล็กๆอยู่บ่อยครั้ง
สุดท้าย ฉันทนไม่ไหว เห็นที่เหมาะเลยถือวิสาสะจอดรถแนบไหล่ทาง ยังไงก็ไม่มีรถคันอื่นอยู่แล้ว ตำรวจก็คงไม่มาซุ่มบนที่สูงแห้งๆแบบนี้ (มั้ง)
Grand staircase Escalante NP ในมุมสูง (ทราบชื่ออุทยานทีหลัง เราก็ว่าน่าจะเป็นอุทยาน ส่วนใหญ่ ที่ไหนสวยๆในอเมริกา เขาไม่ปล่อยผ่านนะคะ จัดเป็นอุทยานหมด) นักไต่เขานิยมมาเดินเทร็ก มาไต่เขากัน มีบางส่วนถ่ายรูปออกมาคล้ายแกรนด์แคนยอนและ Antelope ด้วย
ใครจะมองว่า แห้งว่าแล้งยังไงก็ช่าง สำหรับฉัน วิวนี้ ฉันขอซื้อจองทำรีสอร์ท ฉันนั่งดูเขาลูกนั้นได้ทั้งวัน
มีแม่น้ำข้างล่างด้วยค่ะ และมีโพรงลักษณะเหมือนถ้ำอยู่ด้วย
จุดนี้ ต่อจากที่เราหยุดถ่ายประมาณ20นาที แต่วิวรอบข้างเปลี่ยนเห็นได้ชัด มาถึงที่นี่ เราต้องขับไต่เขาขึ้นเนินสูงมาเรื่อยๆค่ะ ต้นไม้ข้างทางก็เริ่มมีต้นสน และหิมะกองใต้ต้นเป็นหย่อมๆ ถ้ามองไปด้านหลัง จะเห็นวิวที่คล้ายๆที่เราจากมาค่ะ เพิ่งมาทราบทีหลังว่า นั่นแหละคืออุทยาน Grand staircase escalante
เราสามารถมองเห็นไปได้หลายอุทยานเลยจากจุดนี้ Bryce canyon ก็อาจเป็นที่เราเห็นแดงๆข้างหลังโน้น มั่วเอา
จุด look out อันนี้ เขามีที่จอดรถให้จริงจัง เพื่อให้คนมาชมทัศนียภาพในมุมพาโนรามา เขาเรียกถนนสายนี้ที่เราวิ่งมากันว่า เป็น million dollar road เพราะใช้เงินลงทุนที่อลังการมากในสมัยนั้น เพราะความลำบากของเส้นทางในการก่อสร้าง แต่เพื่อนำความเจริญมาสู่พื้นที่ก็ต้องยอมค่ะ สมัยก่อน คนจะเดินทาง ต้องใช้เกวียณเทียมม้า ลำบากมากค่ะ
ขับมาเรื่อยๆ เริ่มกลับเข้าสู่โหมดถนนปกติ
เราผ่าน Boulder เมืองเล็กๆ เมืองหนึ่งบนถนนเส้นนี้ คาดว่าน่าจะมีคนอาศัยไม่ถึงพันคน
บ้านคนซึ่งมีรั้วไม้แบบจะพังมิพังแหล่ ที่ไม่น่าจะกันขโมย แต่กันสัตว์เล็กสัตว์น้อยเสียมากกว่า อยู่ดีๆ หญิงก้กรี๊ดกร๊าดขึ้นมาว่า ฝ้ายๆ นั่นไง อัลปาก้า ๆๆ เราเลยเดินไปส่องสัตว์คอยาวขนแข็งนี้ โดยมีรั้วกั้นพอแยงตาไม่ให้เห็นกันชัดมาก ยืนถ่ายคลิปถ่ายภาพนิ่งกันอยู่สักพักก็รีบขึ้นรถ เพราะคนแถวนี้น่าจะเริ่มปรึกษากันว่าจะโทรแจ้งตำรวจดีมั้ย อยู่ดีๆมีสาวหัวดำหน้าดำมายืนชะเง้อชะแง้หน้าบ้านเขา แถมถ่ายรูปด้วย
Supermarket ที่นี่ดู brokeback เอ๊ย backcountry มาก เราเดินเข้าไปในร้าน มีพนักงานหนึ่งคนถ้วน ซึ่งน่าจะเป็นเจ้าของร้านนั่นแหละ ยืนอยู่ที่เครื่องคิดเงิน เราเดินซื้อน้ำผลไม้แบบเนียนๆ จริงๆอยากมาเข้าห้องน้ำ ไม่มีแฮะ ตาลุงบอกว่า ห้องน้ำหรอ ยูลองไปเข้าที่ city hall สิ เอิ่มมมม... ไม่ละ ไม่ได้ปวดขนาดนั้น
คนโลคอลเดินเข้ามาซื้อของสองคน เราอยากถ่ายรูปด้วยมาก สองแม่ลูกเป็นฝรั่งผมสีเข้ม ถักเปียสองข้างแบบโพคาฮอนทัส สวมรองเท้าบูทหัวแหลม พระเจ้า อยากออกไปดูว่าพาหนะนางคือ ม้า รึเปล่า!!! ลูกสาวมองเราตาไม่กะพริบ เพราะคงไม่เคยเห็นผุ้หญิงหน้าตาดีหัวดำผมฟูยุ่งแบบเราเข้ามาเหยียบเขตเมืองมาก่อน แหม่ หล่อนก็ประหลาดสำหรับฉันเหมือนกันย่ะ แต่เราก็ยิ้มให้กันนะ คนที่นี่ดูหน้าดุแต่ก็เฟรนด์ลี่แหละ จริงๆแล้ว
ภาพนี้ จะบอกว่า จริงๆแล้ว แฝงด้วยอารมณ์ระทึกระคนเสียวเล็กน้อย เพราะบนท้องถนนสายเปลี่ยวช่วงบ่ายแก่ มีแต่เรากับพี่กระบะคันนี้ ขับตามกัน แถมพี่แกขับได้ช้า ชมวิวไปเรื่อย เราเริ่มนึกถึง คนขับรถออกตระเวนฆ่าคนที่ยืนโบกรถหรือพวกรถเสียข้างทางขึ้นมาตะหงิดๆ
ดีที่น้ำมันยังครึ่งถัง ไม่ต้องมากังวลรถจะดับข้างทาง สุดท้าย ทนไม่ไหว ขอขับแซงไปดูหน้ากันหน่อย เป็นผู้ชายสองคน เมาท์กันออกรส ไม่ได้สนใจสามสาวที่ลุ้นบ้าบอกันอย่างเราแต่อย่างใด
55555
ขอบคุณผู้อ่านนะคะ ไว้เจอกันใหม่โอกาสหน้า
แนะนำบล็อกเที่ยวบิเอ ฮอกไกโด
https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=276193659334372665#editor/target=post;postID=2947790874596790193;onPublishedMenu=publishedposts;onClosedMenu=publishedposts;postNum=7;src=postname
Vlogทริปรถบ้าน ห้าสาวในแคลิฟอร์เนีย
Vlog: BkkGlampgirl Studio
Vlog เที่ยวอเมริกาตะวันออก นิวยอร์กค่ะ
Vlog สาว สาว สาวเที่ยวเกาหลี
Vlog ขับรถเที่ยวญี่ปุ่น